Kluczył bez celu wąskimi uliczkami w nadziei, że spotka go coś interesującego. W oddali usłyszał uderzenia butów jeździeckich o kocie łby. Odczekał za rogiem, aż się zbliżyła nieznana postać, po czym nagle wyciągnął ręce porywając ją w zaułek i przyszpilając do muru.
Już chciał pytać, co tu robi rabuś, gdy go zatkało inne pytanie:
- Jesteś kobietą? - wykrztusił.

- Panikujesz jakby goniło Cię stado dzikich bestii. - wyjrzał zza rogu. - Dokąd się tak spieszysz panienko?

- Masz na pieńku ze strażą? - Irmelin mogła zobaczyć błysk w jego oczach. - Jaką nagrodę za Ciebie wyznaczyli? Pytam z czystej ciekawości.

- To może na nich poczekamy i im dobrze wyjaśnimy, kiedy pokażemy, że wszystko co masz przy sobie należy do Ciebie, co Ty na to? Możesz też powiedzieć jaką nagrodę wyznaczyli za Ciebie albo dowiem się w gorszy sposób wydając Ciebie władzy, gdzie grzecznie wyjaśnisz ich "pomyłkę". - cudzysłowem można by kroić kanapki. - Więc jak? - Nagle przesunął ją trochę obok i spojrzał na kartkę przyczepioną do muru, po czym porównał kobietę z osobą na rysunku list gończego wodząc wzrokiem między podobizną, dziewczyną, a kwotą i graficznymi ostrzeżeniami o niebezpieczeństwach związanych z tą osobą. - Tylu znaczków w życiu nie widziałem... A kwota to jak za królobójcę! Choć i tak mało jak za taką ładną główkę. - tu wsadził palce pod jej włosy gładząc jej policzek.
- Tędy! - usłyszeli niemal 2 przecznice dalej.
- Poczekaj chwilę. - puścił ją i zaczął się wdrapywać po murze dzięki temu, że to była wąska ślepa uliczka.

Ostatnio edytowany przez Felid Howl (2010-02-17 16:01:23)

Z dachu wyciągnął jej rękę.
- Chyba nie będziesz na nich czekała? A biegnąc dalej to tak samo, jak zawołać, gdzie jesteś. Pół miasta Cię szuka. No chodź... - wystawił głowę.

- Jak uważasz, królobójco.
Wciągnął ją na górę i wylądował pod nią.
- Nie wstawaj, bo Cię zobaczą - wyszeptał. - A poza tym jest mi miło tak. - wyszczerzył zęby pokazując lekko przydługawe kły.

- Kimś nieściganym, Królobójco. A jak inaczej mogę Ciebie nazywać, jak nie królobójcą? - zauważył, że ręce bezwiednie leżą na biodrach dziewczyny. - Mów mi Felid, miło mi.